رفقای خوب (۱۳۹۴) (۱)
نویسنده، کارگردان و تهیه‌کننده: مجید قاری‌زاده
ژانر: درام-خانواده‌گی
محصول: ایران
مدت: ۹۰ دقیقه
“توجه فرمایید، با خواندن این مطلب، ممکن است داستان فیلم لو برود.”
مجید قاری‌زاده در گفتگو با خبرنگار سینماپرس: «شاید در وهله اول رفقای خوب فیلمی با محوریت پیرمردها باشد اما از آنجا که به مسائل اجتماعی و خانوادگی روز می‌پردازد می‌تواند مخاطبی از همه اقشار و طیف‌ها را با خود درگیر کند.» (۲)
نگارنده به هیچ وجه متوجه منظور مجید قاری‌زاده نشد زیرا زمانی‌که رفقای خوب را می‌بینید، پی می‌برید که صحبت‌های ایشان جنبه‌ی مزاح دارند: پدری هنرمند در خانه سال‌مندان، درگیری‌های ناتمام پدر و پسر که از نسلی به نسل دیگر انتقال پیدا می‌کند، نامادری موذی، داشتن گرین کارت آمریکا (نمی‌دانم چرا همیشه مسئله اقامت آمریکاست نه مثلا آلمان، بلژیک، شاخ آفریقا یا هر جای دیگری) و انتخاب ایران برای زندگی، مشکلات داماد و برادر زن، دردسرهای ساختمان‌سازی، مشکلات اقتصادی و… که متاسفانه به بدترین نحو ممکن بیان شده‌اند. گنجاندن این هم کلیشه در یک فیلم خودش نوعی هنر است آن هم فیلمی که اسم رفقای خوب را یدک می‌کشد! و بارها و بارها هم این اسم در فیلم تکرار می‌شود تا از این به‌بعد وقتی به تماشای رفقای خوب اسکورسیزی می‌نشینیم یاد کاری که قاری‌زاده با این اسم کرد بیفتیم و ناخودآگاه، آه از نهادمان بلند شود! البته که به می‌رسد فیلم‌ساز، ساخته‌ی خود را هم ردیف فیلمِ سه برادر، اثر فرانچسکو روزی می‌بیند و تلویحن هم از زبان رضا رویگری در نقش دکتر اعتمادی اشاره می‌کند که نقدی را هم بر ساخته‌اش نمی‌پذیرد: «نقد مال از ما بهترونه»!
نقد را نمی‌گذیرد آن هم بر اثری که صحنه‌هایی نصفه نیمه دارد که فقط مخاطب را بی‌هدف از جایی به جای دیگر پرت می‌کند تا بلکه زمان بگذرد و فیلم به اتمام برسد؛ فیلمی مملو از المان‌های نوستالژیک و ملغمه‌ای از موزیک‌های جدید و قدیمی، خانه‌های فرسوده، وسائل قدمتی، عکاس‌خانه‌ی نوستالژیک، کوفته، چایی، دیزی، شعر فولکلور عمو سبزی‌فروش و حرف از دلتنگی‌ها و هر چیز قدیمی برای جذب بزرگ‌ترها و برای جذب کوچک‌ترها از موسیقی خیابانی گرفته تا حرف از دربی استقلال و پرسپولیس و دوستی دختر و پسر در دانشگاه و … . این است درگیری همه اقشار و طیف‌ها با فیلم رفقای خوب، طبق گفته‌ی مجید قاری‌زاده.
جدا از همه‌ی این‌ها باید اشاره شود به نقش حسین عطاری با بازی جمشید مشایخی، استادِ خطاطی که فیلم‌ساز برای اشاره به این مطلب از آلبوم عکسی بهره برده و عکس‌های قدیمی مشایخی را در فیلم‌ها و سریال‌های خاطره‌انگیزی چون کمال الملک و هزاردستان نمایش داده؛ ولی خب، همه بارها و بارها آن عکس‌ها را دیده‌اند و آگاهند که جمشید مشایخی در سریال ماندگار هزاردستان نقشِ رضا تفنگ‌چیِ خوشنویس را داشته نه حسین عطاری، گرچه که به گمان نگارنده اگر این مورد به گوش قاری‌زاده برسد خواهد گفت اشتباه از مخاطبین است و نه منِ فیلم‌ساز!
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «رفقای خوب» اینجا کلیک کنید.
۲) برای خواند متن کامل گفت‌وگو، اینجا کلیک کنید.
