بابا عزیز (۲۰۰۵)

بابا عزیز (۲۰۰۵) (۱)
(2005) Bab’Aziz

کارگردان: ناصر خمیر (۲)
نویسنده: ناصر خمیر / تونینو گوئرا (۳)
تهیه‌کننده: علی‌رضا شجاع‌نوری / سیریال اوریول
ژانر: درام / معناگرا
محصول: ایران / تونس
مدت: ۹۸ دقیقه

افتخارات:

۱) برنده‌ی جایزه بهترین هیئت داوران برای ناصر خمیر از جشنواره سه قاره نانت در سال ۲۰۰۵

۲) نامزد دریافت جایزه بهترین فیلم از جشنواره سه قاره نانت در سال ۲۰۰۵

۳) برنده‌ی سیمرغ بلورین بهترین فیلم معناگرا از جشنواره‌ی بین‌المللی فیلم فجر در سال ۲۰۰۵

۴) برنده‌ی بهترین فیلم از جشنواره‌ی فیلم مسقط در سال ۲۰۰۶

۵) برنده‌ی بهترین فیلم بلند از جشن خانه سینما در سال ۲۰۰۶

« بابا عزیز: شاهزاده‌ای که روحش را سگالید »

فیلم بابا عزیز، فیلمی دلچسب و عارفانه است. مخاطب همراه و همسفر با باباعزیز و نوه‌ی کوچکش ایشتار سفر در بیابان را آغاز می‌کند. سفری به سوی کعبه‌ی دراویش.

بابا عزیز، مانند بوداست. شاهزاده‌ای که برای یافتن و درک حقیقت، راه و روش دیگری را برای زندگی‌اش انتخاب می‌کند، هفت وادی عرفان ـ طلب، عشق، معرفت، استغنا، توحید، حیرت، فقر و فنا ـ را طی می‌کند (۴) و به عارفی صبور، مهربان، حق‌جو و با بصیرت بدل می‌گردد. کسی که با چشم دل می‌بیند و بر همه چیز و همه کس محیط است. تا آن‌جا که به مانند درویشی که زندگی عطار نیشابوری را متحول کرد، زمان و مکان مرگ خود را می‌داند و در نهایت به دریای بی‌کران الهی می‌پیوندد. (۵)

در فیلم آقای خمیر، راه رسیدن به خدا و حق، از درون آدمی آغاز می‌شود و تنها تفکر و تأمل و تعقل است که او را به حق می‌رساند. مهم نیست دین و زبان و رنگ و نژاد و جنسیت و تفکر آدمی چه باشد، مهم این است که او حقیقت را دریافته باشد، به شعور پلورالیستی (۶) و آزادی اندیشه و دین رسیده باشد و همه‌ی این‌ها یعنی عرفان.

پی‌نوشت:

۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «بابا عزیز» (Bab’Aziz) اینجا کلیک کنید.

۲) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد آقای «ناصر خمیر» اینجا کلیک کنید.

۳) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد آقای «تونینو گوئرا» اینجا کلیک کنید.

۴) مراحلی‌ست که سالک جهت سلوک معنوی باید آن‌ها را طی کند. برای دریافت اطلاعات بیشتر اینجا کلیک کنید.

۵) داستانی که جامی از زهد عطار نقل می‌کند، این است: عطار در محل کسب خود مشغول به کار بود که درویشی از آنجا گذر کرد. درویش درخواست خود را با عطار در میان گذاشت، اما عطار همچنان به کار خود می‌پرداخت و درویش را نادیده گرفت. دل درویش از این رویداد چرکین شد و به عطار گفت: «تو که تا این حد به زندگی دنیوی وابسته‌ای، چگونه می‌خواهی روزی جان بدهی؟» عطار به درویش گفت: «مگر تو چگونه جان خواهی داد؟» درویش در همان حال کاسه چوبین خود را زیر سر نهاد و جان به جان آفرین تسلیم کرد.

۶) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد «پلورالیسم» اینجا کلیک کنید.