نیو آمستردام (۲۰۲۰-۲۰۱۸) (۱) (۲)
New Amsterdam (2018-2020)
خالق: دیوید شلنر
بر اساس کتاب «دوازده بیمار: زندگی و مرگ در بیمارستان بل‌وو »نوشته اریک منهیمر
ژانر: درام-پزشکی
محصول: ایالات متحده آمریکا
تعداد: ۲ فصل، ۴۰ قسمت
مدت هر قسمت: ۴۵ دقیقه
“توجه فرمایید، با خواندن این مطلب، ممکن است داستان سریال لو برود.”
اکنون که نگارنده این متن را می‌نویسد هنوز سال ۲۰۲۰ تمام نشده و همه‌ی جهانیان ماه‌هاست که با کویید ۱۹ درگیر هستند. بسیاری از کار و کسب‌ها از دست رفته و بی‌شماری در شرف تعطیلی دائمی و ورشکسته‌گی کامل‌اند، انسان‌های بی‌گناه کثیری به کام مرگ کشیده شده‌اند، عده‌ای در نهایت از شرِ این ویروسِ چاق و چرب خلاص شده و از مسیرِ بی‌بازگشتِ عدم خارج گشته‌اند گرچه که هنوز با عوارض بزرگ و کوچک دوره‌ی بیماری‌شان دست به گریبان‌اند. چه بسیار خانواده‌هایی که در عزلت و به‌دور از هر مراسم و برنامه‌ای شایسته، در عزای عزیزان‌شان رختِ سیاه بر تن کرده‌اند و در کنجِ خانه به یاد آنان اشک می‌ریزند و این میان گروهی هم نسبت به کرونا یا بی‌اعتنا هستند و یا به کل منکرِ آن شده‌اند و خلاصه که زنده‌گی همه‌مان عجیب تحتِ تاثیر این پاندمیِ مصیبت‌بار قرار گرفته و از روال گذشته‌اش خارج شده، روالی که بسیاری‌مان آن را از خاطر برده‌ایم و خاطرات چند ماه پیش‌مان، قبل از جولان دادن کرونا، برای‌مان چیزی شبیه به رویایی شیرین و دور از دسترس گشته.
در حال و هوای غم‌بار و ترسناک این روزها که نه دعا به درگاه ایزد کارساز است و نه طب سنتی و گیاهی و روغن بنفشه و.. جواب می‌دهد، چشمِ امید همه‌ی ما، فارغ از باور و رنگ و نژاد، به دستانِ توان‌گر و زنده‌گی‌بخش محققان و پزشکان و پرستاران و پرسنل درمانی دوخته شده که قریب به یک سال است با شجاعتی مثال‌زدنی در برابر این ویروس قدرت‌مند ایستاده‌اند و از هجومِ لشکری نامرئی به بدن‌شان نهراسیده‌اند و در این راهِ ناهموار بسیار هم تلفات داده‌اند.
در این هنگامه‌ی پیش‌گیری و مقاومت و رزم و صبر، بر امثال نگارنده که نمی‌توانند در بیمارستان و مراکز درمانی خدمت‌گزار باشند، شایسته است که تا حد امکان در منزل بمانند و قرنطینه را رعایت کنند و چه خوب اگر این دوره‌ی سخت را بتوان در کنار هنر سهل کرد، نوشت و خواند و آفرید و تماشا کرد.
در کنار تمام شاه‌کارهای دنیای ادبیات و سینما و.. شاید بد نباشد در این ایام از آثار متوسط نیز غافل نشویم چرا که گاهی موجبات حیرت را فراهم می‌کنند و یکی از این انتخاب‌های متوسط می‌تواند سریال نیو آمستردام باشد. درام-پزشکی جذاب و سرِحالی که تحت هر شرایطی از شوخ‌طبعیِ درونی‌اش کاسته نمی‌شود. سریالی که قسمت نخست آن با بیماریْ مشکوک به اِبولا آغاز می‌شود و قسمت آخرش به‌نامِ «پاندمی» به سبب حفظ روحیه‌ی مردم پخش نمی‌شود.
نه این‌که نیو آمستردام بَری از مشکل باشد، خیر و اتفاقن اشکالاتِ ریز و درشت کم ندارد. از ورودِ بیش از حد به زنده‌گی پزشکان بیمارستان که گاهی تعادل و وزن قصه‌گویی را از مسیر درام-پزشکی خارج می‌کند گرفته تا سهل‌انگاری‌هایی که در اتاق عمل رخ می‌دهد و حالِ زیادی خوب بیماران بعد از هر جراحی‌ای که چون بلبل حرف می‌زنند و اصلاحات جذاب و فانتزی و به‌دور از واقعیت دکتر مکس گودوین (رایان اگولد) در بیمارستان؛ ولی با همه‌ی این احوال، نیو آمستردام گوهری را در درون خود دارد که در این روزهای کرونازده نیازِ همه‌ی ماست: امید؛ امیدی که این روزها در میان اخبار بد، شایعات، نگرانی‌ها، فاصله‌ی فیزیکی و قلبی آدم‌ها از یک‌دیگر، خاک‌سپاری‌های آهک‌زده، راهروهای شلوغ و پر از بیمارِ بیمارستان‌ها، بوی الکل و وایتکس و مواد ضدعفونی‌کننده‌ای که تا چندی پیش حتا نام‌شان را هم نمی‌دانستیم و صدای بی‌وقفه‌ی حرکتِ چرخ‌های تختِ بیماران و ناله‌ها و گریه‌ها و دعاهای یواشکی‌مان گم شده و نیو آمستردام چون یک پیشگوی قهار با به تصویر کشیدن همه‌ی این‌ها در چهل قسمت، واکسنی را به کار برده که هیچ ویروس و باکتری‌ای نمی‌تواند حریف‌اش شود: جنگیدن، تسلیم نشدن، حیات بخشیدن و بر اصلِ امیدواری استوار ماندن..
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد سریال «نیو آمستردام» اینجا کلیک کنید.
۲) بسیاری این سریال را با نامِ «آمستردام جدید» می‌شناسند.
