«رومینا اشرفی»
این آگهی ترحیم، به‌تنهایی می‌تواند پوستر یک فیلم سینمایی باشد، یک درام-جنایی تکان‌دهنده، یک داستان ابسورد، قصه‌ای از خشونتِ مطلق علیه جنس مونث که گاهی به سورئالیسم نزدیک می‌شود.
تصور کنید:
«مردانی که نام‌شان در آگهی ترحیمِ دخترک است، چند ساعت قبل از چاپ این پوستر، هرکدام به‌سهمِ خود، در به قتل رساندن او سهیم بوده‌اند. آن‌ها دورِ هم جمع شده، در را به‌روی زنان‌شان بسته و از قاطی کردن پسران کوچک در این فاجعه ابایی نداشته‌اند، مشورت کرده‌اند، فریاد زده‌اند، از خشم لرزیده‌اند، مشت به دیوار کوفته‌اند و در این دادگاه خانواده‌گیِ یک‌سویه، درنهایت حکم به قصاص او داده‌اند، دستور به قتلِ رومینا.
کربلایی رضا، پدر دخترک، در نقش مجری قانون، در کسوت جلادِ با داس انتخاب شد و وظایف دیگر به بقیه رسید که مبادا در مراسم ختم، کم و کسری پیش آید و خدایی ناکرده آبروریزی شود.
آن هنگام‌که کربلایی رضا رفت به‌دنبال انجام وظیفه‌اش، خانه را خلوت کرد و داس را برداشت و جانِ رومینا را ستاند،
دیگری خرما خرید،
آن یکی پارچه‌نوشته‌های سیاه متعدد سفارش داد،
کسی برای هزینه‌ی قبر در گورستان چانه زد
و یکی هم رفت پیِ چاپ آگهی ترحیم..
این آگهی ترحیم در دادگاه خانواده‌گی مهم بود و روی آن تاکید شد چرا که همه می‌دانیم اگر قرار به قایم کردن چیزی باشد، چه جایی بهتر از جلوی چشم! پس نام همه باید در این پوستر نوشته می‌شد، نام همه جز مادرِ مقتول، جز آن‌که زایید و حمل کرد و زنده‌گی بخشید و سر از بدن پاره‌ی تنش جدا شد..
نامِ همه؟
نه، در این پوستر نامِ قاتلان دیگر نیآمده، جای‌شان خالی‌ست؛
جای بهمن، مردی که بیش از پانزده سال از رومینا بزرگ‌ترست و کودک-همسری را می‌پسندد،
جای خانواده‌ی بهمن که درصدد جبران اشتباهِ او برنیآمدند،
جای کسانی‌که سال‌ها پیش قانونِ تحویل دخترک به پدرش را وضع کرده‌اند و شاید الآن خودشان هم هفت کفن پوسانده باشند،
جای آن مجری قانونی که دخترک را به خانه‌ای برگرداند که از آن‌جا متواری شده بود..
و حال اگر بهمن هم برای رومینا آگهی ترحیم چاپ کند و مراسم بگیرد و قاضی و دیگر مقامات هم در هر دو مراسم شرکت کنند و به همه‌ی مردان داستان تسلیت بگویند، نباید متعجب بود زیرا قانونِ جهانی که فیلم در آن خلق شده نابرابری مطلق است بین نر و ماده.
در جهانِ فیلم اعتقاد بر این است که نرها برتری کامل بر ماده‌ها دارند، آن‌ها مالک هستند، آن‌ها ولی دم هستند، آن‌ها قدرت‌مندند و همه‌کاره و حتا اگر قاتل زن و دختر وخواهر خود باشند قانون جانب آنان را می‌گیرد.
در جهان فیلم مردان صد هستند و زنان صفر،
مردان همه چیزند و زنان هیچ..
و بعد اظهارنظرهاست، نقدهاست، صحبت‌هاست. فیلم ولوله‌ای در بین مخاطبین انداخته، برخی را شوکه و ناراحت کرده، برخی را نگران، برخی را عصبی؛ اما آن‌چه که باعث می‌شود مطمئن شویم برخلاف بالا آمدن تیتراژ نهایی، این فیلم هنوز به پایان نرسیده، مردانی هستند که عمل قاتلین را تایید و ستایش می‌کنند و زنانی که سکوت را جایز می‌شمارند،
و همه‌ی این‌ها درحالی‌ست که بدنِ بی‌سرِ رومینا زیر خاک سرد و سردتر شده، رو به متلاشی شدن می‌رود و اکنون در همین حوالی، دخترکی به دنیا می‌آید که چند سال بعد، تراژدی رومینا برایش تکرار خواهد شد.»
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیش‌تر در مورد «قتلِ رومینا اشرفی» این‌جا کلیک کنید.
