پست-پوستر (۲۰۱۷)

پست-پوستر (۲۰۱۷) (۱) (۲)

The Post (2017)

امتیاز فیلم «پست» از پنج ستاره: ***+ (سه و نیم از پنج)

کارگردان: استیون اسپیلبرگ
نویسنده: لیز هانا / جاش سینگر
تهیه‌کننده: استیون اسپیلبرگ / کریستی ماکوسکو کریگر / ایمی پاسکال
ژانر: درام / تاریخی / سیاسی / هیجان‌انگیز
محصول: ایالات متحده آمریکا
مدت: ۱۱۶ دقیقه

نارضایتی اجتماعی در آمریکا که از زمان روی کار آمدن دونالد ترامپ روندی فزاینده داشته و کارشکنی‌های دولت جدید این کشور در سطح جهانی که شکلی جدید و زننده به خود گرفته است، باعث شده تا جهانیان بیش از پیش به دولت آمریکا بدبین شوند و چه زمانی مناسب‌تر از سال ۲۰۱۷ برای فیلم‌ساز باریک‌بین و باهوشی چون استیون اسپیلبرگ تا با رجوع به تاریخ کشورش، فیلم پست را بسازد و آخر و عاقبت کسانی‌که با جریان آزاد اطلاعات در می‌افتند را به‌خوبی نشان دهد، که البته این مهم، همان‌طور که در فیلم هم شاهدش هستیم، به جسارت و پای‌مردی کسانی‌که می‌خواهند حقیقت مخفی نماند نیز، بسیار بستگی دارد.

در زیر نگارنده به بررسی دو پوستر این فیلم پرداخته است:

۱) دفتر کار، ماشین تحریر، تکه‌ای کاغذ و یک بُردِ اطلاعیه‌ی بزرگ، آن سوی شیشه و خارج از اتاق اصلی که پر از کاغذهای نوشته‌دار است. تمام این‌ها نشان می‌دهد با مجموعه‌ای سر و کار داریم که در آن «نوشتن» مهم‌ترین اصل است.

۲) تمیزی شیشه، خبر از شفافیت و درستی و تمیز بودن محیز کار و مقاله‌ای که در حال تایپ شدن است می‌دهد.

۳) آستین‌های بالا زده، لباس آبی رنگ که آرامش‌بخش‌ست و بافضای دفتر کار هماهنگ و یک‌طورهایی هم یادآور رنگ اصلی حزب دموکرات ایالات متحده‌ی آمریکاست، چهره‌ی مصمم مردی که با گزیدن لبش نشان داده حواسش کاملا جمع کارش است نیز، مجددا بر درست بودن مقاله‌ای که در حال نگاشته شدن است، صحه می‌گذارد.

۴) نور، بخشی از صورت تام هنکس که رو به ماشین تحریر است و دستان و انگشت‌های را روشن کرده در حالی‌که بقیه‌ی فضا، به نسبت تاریک است و این نورپردازی در عکس، نوعی استعاره از حقیقت‌گویی و حقیقت‌نگاری محسوب می‌شود.

۵) نور، صورت مریل استریپ را هم روشن کرده تا نگاه محبت‌آمیز و همراه با تحسینِ او به تام هنکس حسابی توی چشم بزند. زنی که ایستاده و دستانش را روی میزِ کارِ مردی که در استخدام اوست گذاشته؛ اما به نشانه‌ی قدرت‌طلبی، بلکه خم شدن رو به جلوی او و همان نگاهی که وصفش رفت، نشانه‌ی اعتماد کاملی‌ست که او، به این مرد دارد.

۶) عکس، کمی کج گرفته شده که عدم تعادل و نادرستی موقعیتی را نشان می‌دهد که کاراکترها در آن گیر افتاده‌اند. موقعیتی که مانع نشده تا کاراکترها از مسیر درست منحرف شوند و به آن‌چه که باور بدان دارند، عمل نکنند.

۱) در نگاه اول، این پوستر، شبیه به صفحه‌ی اول روزنامه است که نام دو بازیگر اصلی فیلم، مثل تیتر خبرِ صفحه‌ی اول، روی آن به چشم می‌خورد؛ اما چند لحظه‌ی بعد، پله‌ها نمودار می‌شوند.

۲) پله‌ها شبیه به خط‌های تایپ شده روی صفحه‌ی کاغذ هستند و استعاره از پله‌پله طی کردن یک مسیر طولانی. مسیری که بدون تصمیم درست و ریسک‌پذیری مالک روزنامه‌ی واشنگتن پست با بازی مریل استریپ، هرگز محقق نمی‌شد.

۴) مریل استریپ و تام هنکس، هر دو در حال بالا رفتن از پله‌‌ها هستند؛ اما استریپ چند پله از هنکس بالاتر است درحالی‌که دست‌هایش را پشتش قلاب کرده، نمایی از زنی که آرام و مطمئن قدم برمی‌دارد و از بسیاری مردان و زنان زمانه‌ی خود، جلوتر بوده.

۵) در لحظه‌ی ثبت عکس، استریپ ایستاده و جهت سر و نگاه او متمایل به بالاست، انگار او به افق‌های تازه‌ای که زنانی امثال خودش برای دختران جوانان و الگوپذیر ایجاد کرده‌‌اند می‌نگرد. و هنکس، همان‌طور که پاهایش نشان می‌دهد در حال بالا رفتن است، به هر چه که توجه‌اش را جلب می‌کند نیز، نظری می‌اندازد و نمی‌گذارد نکته‌ای از دستش در برود و نگارنده معتقد است در این عکس، هنکس، در حال نگاه کردن به نام کارگردان و نام فیلم است.