هشت یار اوشن (۲۰۱۸) (۱)
Ocean’s Eight (Ocean’s 8) (2018)
کارگردان: گری راس
بر اساس کتاب «یازده یار اوشن» اثر جورج کلیتون جانسون و جک گلدن راسل
بر اساس داستانی از گری راس
نویسنده: گری راس / اولیویا میلچ
تهیه‌کننده: استیون سودربرگ / سوزان اکینز
ژانر: درام / کمدی-اکشن / هیجان‌انگیز
محصول: ایالات متحده آمریکا
مدت: ۱۱۰ دقیقه
“توجه فرمایید، با خواندن این مطلب، ممکن است داستان فیلم لو برود.”
وقتی هشت زیبارو تصمیم بگیرند یک سرقت بزرگ انجام دهند آن هم در رویدادی مهم که مدعوین آن ستارگان فیلم و سینما و دنیای مد هستند، غیر از سرگرمی و جذابیت و حظ بصری که منجر به زدن لبخندهای ناخودآگاه بیننده و کیف کردن او می‌شود، چه عایدی دیگری دارد؟ مخصوصا که خانم‌های سارق با موفقیت عملیات‌شان را به پایان برسانند و به بقیه‌ی مردم و قانون و پلیس هم بگویند گور بابای‌تان.
فیلم هشت یار اوشن همین است، یک کپی از روی تمام اوشن‌هایی که تا حالا ساخته شده؛ از یازده یار اوشن لوئیس مایلستون گرفته تا یازده، دوازده و سپس سیزده اوشنِ استیون سودربرگ. گری راس یک فیلم شاد و جذاب و سرگرم‌کننده و رنگارنگ ساخته تا گیشه‌ی فیلمش تضمین شده باشد وگرنه هشت یار اوشن، جز یک کپی تر و تمیز، فاقد خلاقیت، فاقد دیدگاه و بدون حرف جدید، هیچ چیز دیگری نیست؛ فیلمی که قرار نیست در ذهن‌تان بماند و خیلی سریع فراموشش می‌کنید.
دبی (ساندرا بولاک) خواهر دنی اوشن که گویا دست برادرش را در نارو زدن و سیاه کردن آدم‌ها از پشت بسته، از زندان آزاد شده و بلافاصله قصد دارد تا نقشه‌ی دزدی جدیدش را عملی سازد تا مبادا، خدایی ناکرده، حرفه‌ی شریف خانوادگیِ اوشن‌ها، برای لحظه‌ای هم شده، روی زمین بماند.
فیلم با نقش بازی کردن دبی در زندان برای مسئولین مربوطه آغاز می‌شود و پس از آزادی، با تردستی و کلاه‌گذاری‌های چرکِ او ادامه پیدا می‌کند تا قصه برسد به کم‌کم جمع کردن آدم‌های امین و متقلبی چون دبی، دورِ خودش و این‌‌چنین دزدی آغاز شود.
حجم کپی‌ای که در هشت یار اوشن صورت گرفته آزاردهنده‌ست. کاراکترها، مخصوصا دبی و لو (کیت بلانشت) چیزی جدا از دو پرسوناژ اوشن قدیمی، جورج کلونی و برد پیت نیستند و شخصیت‌پردازی خاصی را شاهد نیستیم. داستان تکراری‌ست، دیالوگ‌ها، فضا، عصبیت‌ها، تعلیق‌ها، گیر افتادن‌ها در شرایط سخت و.. همه و همه، تکرار فیلم‌های قبلی اوشن است که فقط در کالبد دیگری و از جنس دیگری در حال تماشای آن هستیم.
نگارنده قویا امیدوار است که اگر قرار به ساخت اوشن‌های جدیدتری‌ست، سودربرگ که از کارگردانی اوشن‌های مردانه رسیده به تهیه‌کنندگی اوشن زنانه، جدا از کسب درآمد بالا، حداقل به دنبال کمی خلاقیت در فیلم‌‌نامه و کارگردانی هم باشد، وگرنه که ظاهر زیبا هم بعد از مدتی تکراری و لوس و حوصله‌سربر می‌شود.
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «هشت یار اوشن» اینجا کلیک کنید.
