نام کتاب: هایکوهای طنزآمیز (۱)
جمع‌آوری اشعار: استیون ادیس
مترجم: رضی هیرمندی / مهرنوش پارسانژاد
انتشارات: نشر چشمه
“هایکو” کوتاه است.
کوتاه‌ترین گونه‌ی شعر در جهان.
از شرق دور می‌آید.
از کشور ِ “اوشین ”
و درست مانند اوشین،
زیباست و لطیف.
هایکو را هم مانند هر شعری نباید سَرسَری و سریع و بی‌توجه خواند. باید به چشم معشوق به آن نگریست. هایکو را باید سر فرصت، چندین و چند مرتبه، با جان و دل خواند. هایکو را باید زندگی کرد، تصور کرد و لذتش را برد؛ چون لذت برد از نسیم، از آفتاب، از برف، از سایه، از طلوع و غروب خورشید، از زنده‌گی و تولد و پویایی.
با هایکو، عاشق می‌شوی، می‌خندی، گریه می‌کنی، لبخند می‌زنی، به فکر فرو می‌روی، به یاد می‌آوری. خودت و پیرامونت را مرور می‌کنی و لذت زنده‌گی کردن را به‌خوبی درک می‌کنی، بارها و بارها.
..و، شاملو و پاشایی، با شناساندن هایکو به ما ایرانیان، دِینی بزرگ بر گردن‌مان دارند.
این میان، جدا از هایکوهایی که شاملو و پاشایی جمع‌آوری و عرضه کردند، بودند و هستند هایکوسراهایی که طنازانه هایکو بنویسند و نقد کنند اجتماع و آدمیان را و حتا شرایط و سازکار جهان و ما انسان‌ها را با طبیعت پیوند دهند و در کنار همه‌ی سرخوشی‌هایی که خواندن هایکو برای‌مان به ارمغان می آورد، لبخند بزرگی هم به‌عنوان هدیه، برای‌مان ضمیمه‌اش کنند.
*************
چند هایکوی محبوبم از کتاب “هایکوهای طنزآمیز“:
“خروارها پول اندوخت و مرد ـ
جنگ و دعوای‌شان را می‌خواست
و بس.”
“هاکوچو”
“بر شانه‌ام آیا
جویای همدمی است
سنجاقک سرخ؟”
“سوسه کی”
“یک چتر ـ
آن که عاشق‌تر
خیس‌تر”
“ناشناس”
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد کتاب «هایکوهای طنزآمیز» اینجا کلیک کنید.
ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ
