من یک ایرانی‌ام (۱۳۹۳) (۱)
کارگردان: محمدرضا آهنج
نویسنده: آرش داوودی
بر اساس طرحی از احمد نجفی
تهیه‌کننده: احمد نجفی
ژانر: درام – ورزشی/ ملودرام
محصول: اوکراین / ایران
مدت: ۹۰ دقیقه
“توجه فرمایید، با خواندن این مطلب، ممکن است داستان فیلم لو برود.”
زمانی‌که در المپیک ریو دو ژانیرو، میلاد بیگی و مهدی خدابخشی در برابر هم قرار گرفتند، ایرانیان شاهد تراژیک‌ترین مسابقه‌ی تکواندوی تاریخ ایران بودند. دو هم‌تیمی سابق کشورمان، یکی از تیم ملی ایران و دیگری از تیم ملی آذربایجان در برابر هم ایستادند و اشک بسیاری از مردم را سرازیر کردند. به هر حال، هر چه شعار داده شود که ورزش نباید سیاسی باشد و چه و چه؛ اما در عمل، حداقل در ایران شاهد چنین دیدگاهی در ورزش نیستیم. از طرفی درگیری‌های داخلی بازیکنان و مربیان و درون فدراسیونی هم مزید بر علت شده تا در این سال‌ها، هم ورزش‌هایی خاص افت پیدا کنند و هم بازیکنان و مربیان زیادی تمایل داشته باشند به مهاجرت تا زیر پرچم کشور دیگری به مبارزه بپردازند. و نتیجه‌ی همه‌ی این‌ها چیزی نیست جز بی‌اعتبار شدن ورزش کشور، که نمونه‌ی اخیرش هم در این روزها، استعفای رسول خادم رئیس فدراسیون کشتی‌ست.
فیلم من یک ایرانی‌ام که البته به اشتباه در تیتراژ فیلم «من یک ایرانیم» نوشته شده، سعی کرده به همین معضل بپردازد، با یک طرح و فیلم‌نامه‌ای ضعیف به سبک فیلم‌فارسی که در آن غیرت مرد ایرانی، فقط در غرور کاذب، فحاشی، داد و بی‌داد و خودبزرگ‌بینی خلاصه شده، نه توجه به زن و زندگی و خانواده!
کارگردانی هم به همین صورت است و بیشترین ضعف ِ آن، در مسابقات کشتی نمایان می‌شود که بیننده کوچک‌ترین هیجانی را حس نمی‌کند.
خلاصه به صراحت می‌توان گفت تنها نکته‌ی مثبت فیلم من یک ایرانی‌ام بازی خوب و کنترل شده‌ی علی‌رضا حیدری در نقش سیاوش کیانی‌ست که با چهره و بدن خوش‌فرمش، بیننده را از تماشای این فیلم، پشیمان نمی‌کند، وگرنه از این فیلم نمی‌توان انتظار داشت تا توجهات را به مسئله‌ی مهم ِ مهاجرت قهرمانان وطنی معطوف کند تا شاید چاره‌ای برای آن اندیشیده شود.
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «من یک ایرانی‌ام» اینجا کلیک کنید.
ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِمن یک ایرانی‌ام
