«ملیجک»
بی‌شک خانه پدری (۱) یکی از بهترین آثار تولید شده در سینمای ایران است؛ درام-جنایی تکان‌دهنده و دل‌خراش که هر چه پیش می‌رود جدا از دقت و سلیقه در میزانسن، قصه‌اش نیز هول‌ناک‌تر و نفس‌گیرتر می‌شود و عواقب و ابعادِ خونی که به ناحق ریخته شده را بازگو می‌کند و البته که نقد بر آن وارد است (چون بازی‌ها)؛ ولی جسارت عیاری برای ساخت چنین اثر ماندگاری در این سیستم بگیر و ببند و صداخفه‌کن ستودنی‌ست چرا که او رسالت هنرمند را به کمال انجام داده؛ فیلم‌سازی که دغدغه‌اش جز اجتماع و سلامت آن نیست و پیش‌بینی کرده آن‌چه که برای ملوکِ خانه‌ی پدری اتفاق افتاد، در این دیار باز هم رخ خواهد داد نه هر چند سال یک‌بار بلکه هر روز و هر روز و هر روز..
و بحث هم این نیست که مسعود فراستی به این فیلم و فیلم‌های دیگر در برنامه‌ی تلویزیونی‌اش! تاخته و نقدشان کرده و خب گاهی هم این نقدها به‌جا بوده، حرف این است که اصلن نقد شفاهی چیست و چه مفهومی دارد و چه دردی از سینمای ما دوا کرده؟ این‌که فلان فیلم کمدی اثر بدی‌ست نیاز به کوبیدن و ریشخند کردن ندارد بلکه باید بررسی و ریشه‌یابی کرد که چرا چنین آثاری به تولید انبوه رسیده‌اند وگرنه برای فیلم‌هایی که به‌قول خود فراستی ماقبل نقد هستند، چه حاجت به پشت میز نشستن و در موردشان با تبختر سخن گفتن؟!
و مگر نه این‌که «تنها مدافع هر اثر، خودِ آن اثر است» و خانه پدری این جمله را بارها اثبات کرده؟ ولی فراستی -در ویدیو می‌بینید- آگاهانه این مهم را نادیده می‌گیرد و در برابر شاه‌کارِ عیاری، ماهیت اصلی‌اش را هویدا می‌سازد و نه در جای‌گاه منتقدی منصف بلکه به‌عنوان سخن‌گوی سانسورچیان صداوسیما که دهه‌هاست بر رادیو و تلویزیونِ کشور حکم‌رانی کرده‌اند و دقیقن همان «فاندامنتالیسم»هایی هستند که فراستی فرافکنانه ازشان سخن می‌گوید، حرف می‌زند و ادعا می‌کند نگران وجه‌ی ایران و ایرانی‌ست! و این پنهان‌کاری و چشم بر حقیقت بستن، خود خشونتی‌ست علیه بشریت که عیاری در خانه پدری بر روی آن دقیق شده!
و حال باید از فراستی پرسید که در این نقدهای شفاهی‌اش! جز تخریب و توهین و خشونتِ کلامی و حمله به رسالتِ آثار خوب اجتماعی سینمای ایران چه کرده و چه گفته که در فهم آن آثار موثر بوده؟
«هیچ..»
او سال‌هاست شده سخن‌گوی بنیادگرایان و سانسورچیانی که چشم برحقایق جامعه‌ی ما بسته‌اند و بی‌راه نیست اگر بگوییم خودِ فراستی یکی ازکسانی‌ست که به ساخته شدن چنین کمدی‌های به‌حق سخیف دامن زده. منتقدی که بیشتر از همه شنیده شده و کم‌ترین تاثیرِ مثبت را بر این سینما داشته؛ اما صداوسیما برایش تبلیغات گسترده می‌کند چرا که
«ملیجک در گلدان نقره می‌شاشد.»
پی‌نوشت:
۱) برای مطالعه‌ی نقد و بررسی فیلم «خانه پدری» در همین سایت این‌جا کلیک کنید.
۲) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «خانه پدری» این‌جا کلیک کنید.
