نام کتاب: شهروند خط صفر (۱)
نویسنده: اردشیر رستمی
انتشارات: نشر دنیای نو
بخشی از کتاب شهروند خط صفر،
«در کودکی بچه‌های محل از زیبایی دختری به نام مهناز صحبت می‌کردند.
مهناز از اقوام ما بود. هیچ‌گاه زیبایی‌اش را نفهمیده بودم!
شاید برای اینکه او را زیاد می‌دیدم!
شاید هم زیبایی نیز مانند جاودانگی در برهه‌های کوتاه فهمیده می‌شود.»
اولین بار، اردشیر رستمی را در سریال “شهریار” شناختم. جوانی با استعداد می‌نمود و شاعر بودن و شاعر مسلکی، بر او کاملن نشسته بود. بعدها دانستم چرا، یعنی درست زمانی که کتاب یادداشتش را خواندم: شهروند خط صفر.
دید متفاوت او به زندگی، جهان و انسان، تاثیری ژرف بر من گذاشت. بعد از گذشت سالیان، هر بار سری به این کتاب می‌زنم، هم شاد می‌شوم و هم غمگین. شاد از این بابت که هنوز انسانیت زنده‌ست و غمگین به خاطر این همه درد، در جهان و تنها چشمان و گوش‌هایی انگشت شمار که این دردها را می‌بینند و می‌شنوند.
کتاب شهروند خط صفر را، باید بارها و بارها خواند. اصلن از آن کتاب‌هایی‌ست که باید در مدارس خوانده شود چون درس انسانیت می‌دهد، کتاب آدمیت است.
اردشیر رستمی، دیدی دارد به وسعت دریا و روحی به پاکی شبنم. یک انسان تمام عیار. از آن‌ها که در این دوره و زمان باید چراغ دستت بگیری و همان‌طور که دنبال‌شان می‌گردی، بخوانی: “از دیو و دَد ملولم و انسانم آرزوست…”
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد کتاب «شهروند خط صفر» اینجا کلیک کنید.
ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ
