نام سکانس: دیدار
نام فیلم: بوی پیراهن یوسف (۱۳۷۴) (۱)
نویسنده و کارگردان: ابراهیم حاتمی‌کیا
تهیه‌کننده: مجید مدرسی
ژانر: ملودرام
محصول: ایران
مدت: ۹۰ دقیقه
بوی پیراهن یوسف را در سینما ندیدم. مادر و پدرم معتقد بودند برای کودکی به سن ِ آن موقع من (تقریبا نه سال) که خیلی سر از جنگ و اسارت و مرگ و مفقودالاثر بودن و خلاصه عواقب وحشتناک و دردناک جنگ در نمی‌آورد، تماشای فیلمی این‌چنین که دقیقا بر روی این مسايل فوکوس کرده، مناسب نیست. بماند که کمتر از یک سال بعد با چه زحمت و آرسن لوپن بازی‌ای ـ طبق معمول ـ فیلم را دیدم! خب، چه می‌شود کرد عشق به سینما را؟
جدا از کل فیلم که همواره در ذهن دارمش و جزو معدود فیلم‌هایی‌ست از حاتمی‌کیا که دوستش دارم، سکانسی که برای‌تان انتخاب کرده‌ام، سکانسی که آن را «دیدار» نامیده‌ام و هر بار که می‌بینمش شدیدا منقلب می‌شون. دیدار دخترک با پدرش بعد از سال‌ها..
سکانسی پراحساس و پرکشش بین پدر و دخترش که سال‌ّاست از هم دورند و دخترک، تصویر دیگری از پدرش دارد و حالا که با واقعیت روبه‌رو شده، پدر برایش غریبه است. اگر او بتواند پدرش را با این ظاهر بپذیر، به او بابا بگوید و از صمیم قلب دوستش داشته باشد، تازه می‌توان گفت هدف ِ مرد در دفاع از ایران و ایرانی و خانواده‌اش، محقق شده.
۱) دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «بوی پیراهن یوسف» اینجا کلیک کنید.
ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ
