(2016) Gods of Egypt
خدایان مصر (۲۰۱۶)
کارگردان: الکس پرویاس
نویسنده: مت سازاما / بورک شارپلس
تهیه‌کننده: باسیل ایوانیک / الکس پرویاس
ژانر: باستانی / اسطوره‌ای
محصول: ایالات متحده آمریکا / استرالیا
مدت: ۱۲۷ دقیقه
“توجه فرمایید، با خواندن این مطلب، ممکن است داستان فیلم لو برود.”
خدایان مصر، فیلم بدی‌ست با یک فیلم‌نامه‌ی گسسته و بی‌هدف. خدایان که اسطوره‌های مصر هستند، ایزدانی ذلیل، لوس، بدذات، خودخواه، به‌دردنخور، ترسو و بی‌کفایتند و بنابراین اصلن نمی‌توانند خدا باشند و حس بزرگی و خدایی که ویژگیِ خاص‌شان است را، ایجاد کنند. بیننده عوض خدایان ِ با ابهت مصر، گویی در حال تماشای کودکانی لجوج است که اگر وجود بک (برنتون توایتز)، این انسانِ ـ به قول همان خدایان ـ نبود، هرگز نمی‌توانستند راه به جایی برند و دوباره بر زمین صاف و مسطح فیلم، مسلط شده و همان خداییِ نصفه و ناقص‌شان را بکنند.
فیلم، نه انسجام دارد، نه ریتم. درست مانند این است که یک سری صحنه‌های بی‌ربط و جداجدا را ناشیانه سر هم کرده باشند و به زورِ جلوههای ویژه، مخاطب را مجبور به تحمل این وضع کنند. شرایط ترسیم شده در فیلم مانند جنگ، کینه و سوءاستفاده از مصر و مصریان، چه برای خدایان و چه برای آدمیان، سخت‌تر از آن است که ایزدان قصه، این همه لودگی کنند. لابد دست‌اندرکاران فیلم خدایان مصر، انتظار شنیدن قهقه‌ی مخاطبین در سالن‌های سینما را داشته‌اند، وگرنه این همه مزه‌پرانی برای یک فیلم باستانی و اسطوره‌ای، یا نشان از به سخره گرفتن ایزدان مصر است یا عدم درک و دانش صحیح نویسندگان فیلم‌نامه، کارگردان و بقیه عوامل فیلم از اسطوره‌های مصر باستان. بک هم که انگار نه انگار نامزد جوان و زیبایش را از دست داده، طلایه‌دار این کمدی مثلن افسانه‌ای‌ست.
طراحی صحنه و لباس، تا حدود نسبت به بقیه اجزای فیلم، بهتر عمل کرده و نقطه‌ی قوت فیلم به‌حساب می‌آید. برای جلوههای ویژه این فیلم، هم هزینه‌ی زیادی شده؛ اما اکثر جلوههای ویژه تکراری هستند و می‌توان رد پای آشکاری از صحنه‌های اکشن فیلم‌های اسطوره‌ای و باستانی، مانند هرکول، ملیفیسنت و حتی کارتون علاالدین را در آن، مشاهده کرد. با تمام این اوصاف، جلوههای ویژه هم یکی دیگر از آن معدود نقاط قوت فیلم خدایان مصر در مقایسه با بقیه‌ی اجزای آن است.
فیلم، در فروش هم موفق عمل نکرده؛ اما نگارنده معتقد است شانس شدیدن با سازندگانش یار بوده چرا که، فروشی تقریبن برابر با هزینه‌ی ساخت داشته و شاید همین ضرردهی کم را، بتوان بالاترین دست‌آورد خدایان مصر، دانست.
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «خدایان مصر» اینجا کلیک کنید.
بنده در حد کمی با جریان فراماسونری و تسلط یهود بر جهان امروز اشنا هستم. بنظرم موضوع عمیق تر ازین حرفاست..در دنیایی که ماورا بکلی انکار و تمسخر میشود، _ددر سده بیست و یکم_که تمام عقاید ادیان به عنوان افسانه و دروغ و افیون و مخدر و توهم به جهان معرفی میشوند، ایا جای سوال نیست که در حالی که حتی تاریخ ادیان زیر سوال رفته، چرا باید خرافه های ایین یهود، با استمداد از اخربن دستاوردهای صنعت سینما،،_تبلیغ شود _و بر عکس نظر نگارنده مطلب فوق،بسیار زیرکانه، این خرافه ها را تنها نگرش های صحیح در مورد ماورا به عمق ذهن مخاطب میکشاند؟!؟!
جوری که انگار جهان غرب،باهمه بی باوری به ماورا _در مورد باورهای یهود استثنا قایل شده_و انرا به رسمیت میشناسد؟!؟!
امیدوارم اگر امکانش هست، همینجا، بحثی دیگر دراین زمینه ببینم، به قلم یک متخصص نه امثال بنده که فقط تیتر مطلب را بلدند…باتشکر
ما که این فیلم را دوس داشتیم و خیلی لذت بردیم
خیلی فیلم خوبی بود