جومانجی: به جنگل خوش آمدید (۲۰۱۷) (۱)
(2017) Jumanji: Welcome to the Jungle
کارگردان: جیک کاسدان
نویسنده: کریس مک‌کنا / اسکات روزنبرگ / اریک سامرز / جف پینکنر
تهیه‌کننده: مت تولمک / ویلیام تیتلر
ژانر: کمدی – اکشن / تخیلی / ماجراجویی
محصول: ایالات متحده آمریکا
مدت: ۱۲۰ دقیقه
“توجه فرمایید، با خواندن این مطلب، ممکن است داستان فیلم لو برود.”
بیشتر از بیست سال از روی پرده رفتن فیلم جومانجی با بازی ِ رابین ویلیامز فقید می‌گذرد، یک فیلم متوسط که توانست فروش خوبی داشته باشد و کودکان را ـ نگارنده هم یکی از آن کودکان بود و هست.ـ جذب داستان خود کند.
حالا نسخه‌ی جدید این فیلم، با فیلم‌نامه‌ای خوب و گیرا، البته قابل حدس برای همان کودکان دیروز ساخته شده و با این‌که جومانجی جدید اصلا و ابدا در حد فیلمی چون شوالیه‌ی تاریکی نیست؛ اما فروش ِ نزدیک به یک میلیارد دلاری‌اش با توجه به سوژه‌ی نوستالژیک آن، نمی‌تواند اتفاقی عجیب به‌شمار برود.
فیلم با ناخنک زدن به یک ماجرای قدیمی در سال ۱۹۹۵ و بعد هم پرش به حال. شروع می‌شود بالاخره یک طوری باید یا وارد بازی شد و یا بازی را به این جهان کشاند. هر چه که باشد برای بیننده‌ی مشتاق فرق چندانی نمی‌کند، او فقط می‌خواهد بازی شروع شود؛ همین.
با این‌که روند قصه مشخص و کاملا قابل حدس است، ایده‌‌های جالب ِ نویسندگان فیلم‌‌نامه، باعث می‌شود که حوصله‌تان خیلی سر نرود و بخواهید تا آخر ِ فیلم را تماشا کنید. عوض شدن ظاهر ِ نوجوانان، واقعا خنده‌دار است و ایده‌ی داشتن جان ِ اضافی حین بازی، توانسته فضای تعلیق‌داری را ایجاد کند.
با وارد شدن بازیگران اصلی به داستان، مثل دواین جانسون و کوین هارت، مسلما انتظارات بالا می‌رود و حضور آنان، نوید یک کمدی – اکشن را می‌دهد و این تقریبا همان اتفاقی‌ست که در فیلم می‌افتد؛ یک کمدی متوسط و نسبتا پاستوریزه که در بخش زد و خورد هم موفق عمل می‌کند.
بسیاری از نماهای فیلم‌برداری شده از سکانس‌هایی که درون بازی اتفاق می‌افتند، یادآور سریال گم‌شده (Lost)، فیلم افسانه‌ی تارزان و سری فیلم‌های عطش مبارزه یا همان هانگر گیمز هستند. درگیری‌هایی از آن دست که در بازاز مکاره‌ی داخل بازی اتفاق افتاد هم، فیلم‌ها و سریال‌های زیادی را به یاد بیننده می‌آورد و تمام این نماها و صحنه‌ها، یک‌طورهایی برای ِ او، آشنا هستند؛ در نتیجه تقریبا هیچ نوآوری ِ خاص بصری را در فیلم شاهد نیستیم.
شاید بتوان گفت مبارک‌ترین اتفاقی که در فیلم جومانجی ِ جدید افتاده، بازی ِ خیلی خوب و کنترل شده‌ی بازیگران مشهور آن است که برخلاف ظاهر ِ بزرگ‌سال‌شان و حتی شاید جنسیت اشتباهی بعد از بدل شدن به آواتار ِ بازی، توانسته‌اند خیلی خوب قالب همان نوجوانان دبیرستانی را حفظ کنند طوری که بعد از رفتن در قالب ِ آواتاری که انتخاب کرده‌اند، شناختن‌شان بر اساس نوع گفتار و حرکات‌شان اصلا سخت نیست.
جومانجی: به جنگل خوش آمدید، فیلمی‌ست نه درخشان و به یادماندنی و نه کسالت‌بار، مناسب برای یک‌بار دیدن، کمی خندیدن و دیگر هیچ.
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «جومانجی: به جنگل خوش آمدید» اینجا کلیک کنید.
ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ
