تئاتر بازی (۱۳۹۷) (۱)
: علی اصغر دشتی
“توجه فرمایید، با خواندن این مطلب، ممکن است قصه‌ی تئاتر لو برود.”
یک پلاتو، چندین نمایش‌نامه و بازیگرانی که نه‌تنها با نقش‌های‌شان و در نقش‌های‌شان زندگی کرده‌اند، بلکه هرکدام به نوعی در زندگی حقیقی‌شان در حال تکرار آن نقش‌ها هستند.
تئاتربازی، زندگی بازیگران تئاتر و شیفتگان هنر ششم است..
طراحی موثر و حساب‌شده‌ی صدا و بازی‌های قوی ِ درونی و بیرونی بازیگران، تئاتربازی را چنان دیدنی کرده که توصیه می‌کنم چند روز آتی که از اجرا مانده را مغتنم شمارید و به تماشای آن بنشینید.
پی‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد تئاتر «تئاتربازی» اینجا کلیک کنید.
۲) دیدن تئاتر لذت دارد؛ اما دیدن رفیقت روی صحنه و درخشش، جدا از لذت تماشای تئاتر، به آدمی حس غرور می‌دهد. امروز فاطمه صادقی را در نقشی یافتم که از واقعیت وجودی‌اش خیلی خیلی دور است. البته که شگفت‌زده نشدم، چون او اهل امتحان کردن است و به چالش کشیدن خود. فاطمه در زندگی شخصی‌اش همواره در چهارچوب اصولی دقیق و محکم که بدان‌ها باور دارد حرکت می‌کند؛ اما مانند هر بازیگر پرقدرتی، روی صحنه، می‌شود همان کاراکتری که باید و آن‌وقت است که من در درونم می‌خندم و می‌گویم: “ای کلک، اینو رو نکرده بودی..” و حالا روی سخنم با خودِ خودت است فاطمه،
رفیق جان، مثل همیشه امشب هم سرفرازم کردی.. .
ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ . ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ
