اتاق تاریک (۱۳۹۶) (۱)
امتیاز فیلم «اتاق تاریک »: ** (دو از پنج)
تهیه‌کننده و کارگردان: روح‌الله حجازی
نویسنده: روح‌الله حجازی / کامیار صفرزاده
ژانر: درام / اجتماعی / خانوادگی / مرموز
محصول: ایران
مدت: ۱۱۰ دقیقه
“توجه فرمایید، با خواندن این مطلب، ممکن است داستان فیلم لو برود .”
یک نویسنده، یک فیلم‌ساز، یک قصه‌گو، اگر نداند می‌خواهد چه چیزی را تعریف کند، پس چه کسی می‌داند؟ و این اصلی‌ترین مشکل فیلم اتاق تاریک است.
بیننده قریب به دو ساعت فیلم می‌بیند و در آخر نمی‌داند موضوع آن چه بوده؟ بالاخره امیر کوچک و شیرین با بازیِ خوب علی‌رضا میرسالاری آزار جنسی دیده یا نه؟ فرد بالغی غیر از پدر ومادرش به بدن او دست زده و اعضای خصوصی‌اش را دیده و لمس کرده است یا نه؟ آیا امیر دروغ می‌گوید؟ اختلال روانی دارد؟ تخیلاتش را بازگو می‌کند؟ یا که حقیقتن آزار دیده؟
نگارنده هدف روح‌الله حجازی از ساخت اتاق تاریک را درک نکرده. اگر او می‌خواسته کمکی به کودکان آسیب و آزار دیده‌ی جنسی کند که دقیقن برعکس عمل کرده و موجب شده کودکی چون امیر دروغ‌گو و متوهم به نظر برسد و والدین از این پس با خودشان فکر کنند اگر کودک‌شان حرفی از آزار جنسی زد او را جدی نگرفته و دنبال علت و چرایی ماوقع نروند، زیرا ممکن است اشتباهی کسی را متهم کنند به کاری که نکرده! مشخص نیست این فیلم دقیقن چه هدفی را دنبال می‌کند و محتوای آن چه فرقی با آموزشِ غلطِ سرپوش گذاشتن بر روی حوادث این‌چنینی دارد؟ نه تنها محتوای اتاق تاریک، بلکه ایده‌ی آن از ابتدا اشتباه است.
ما با پدری از غرب کشور طرف هستیم که خودش در کودکی آزار دیده (ساعد سهیلی) و مادری که مدام به‌خاطر بزرگ‌تر بودن از همسرش احساس کمبود می‌کند (ساره بیات) و این مسئله را با دعوا و داد و بی‌داد با همسر، فرزند، صاحب‌کار، نگهبان ساختمان و همسایه‌ها بروز می‌دهد و حتا فکر به خودکشی را نیز در سر می‌پروراند، حالا فرزند این زوج بعد از چند ساعت گم شدن، گفته کسی به او دست زده و کم‌کم رفتارهای عجیب و پرخاش‌گرانه از خود نشان می‌دهد. با جمیع این‌ها بیننده باید چه نتیجه‌ای بگیرد؟ که امیر مثل مادرش مشکل روحی دارد؟ دروغ‌گوست یا راست‌گو؟ مشخص نیست و مشخص نخواهد شد.
در حقیقت اتاق تاریک، مانند اسمش در تاریکی و در هاله‌ای بزرگ از ابهام حرکت می‌کند. این اسمش تعلیق نیست، گنگ بودن و الکن بودن فیلم‌ساز در روایت و پرورش قصه است. فیلم نه رشد می‌کند و نه به گره‌گشایی می‌رسد بلکه فقط ژست مرموز بودن می‌گیرد و بی‌هدف رها می‌شود تا حجازی، کسی که کارگردانی را خوب بلد است، نشان دهد متاسفانه در قصه‌گویی دچار مشکل جدی شده؛ بسیار جدی‌تر از آن‌چه که در فیلم مرگ ماهی (۲) رخ داد.
پی‌‌نوشت:
۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد فیلم «اتاق تاریک» اینجا کلیک کنید.
۲) برای مطالعه در مورد فیلم «مرگ ماهی-۱۳۹۳» در همین سایت اینجا کلیک کنید.
من همیشه نقد های شما رو دنبال میکنم، و بنظرم نگاه منصفانه ای دارید اما درباره اتاق تاریک فیلمی که در نوع خودش در سینمای ایران جسورانه به حساب میاد و فیلمیه که تا آخر داستان بیننده رو با خودش همراه میکنه که بنظرم توی اوضاع سینمای ایران خودش هنر بزرگیه و اما موضوع فیلم در اصل شک و بدبینی وحشتناکیه که (ساره بیات) داره و با دیدن و شنیدن کوچک ترین چیزی کوهی از بی اعتمادی میسازه و نمونش هم میبینیم که در رابطه با سوار نکردن زنی که کنار خیابان با دخترش ایستاده یا بالا کشیدن شیشه ماشین وقتی موتورسوار کنار ماشینش میاد همه نشونه ذهنیه که به هیچکس و هیچ چیز اعتماد نداره و این داستان آمیخته شده با مسئله همیشه حساس سینما ایران تجاوز که همونطور که باید توسط والدین پبگیری بشه اما نشون میده این بدبینی وحشتناک چطور بدون شنیدن کامل حرف بچه یا فهمیدن ماجرا میتونه فاجعه به بار بیاره .درسته فیلمنامه مشکلاتی داره اما بنظرم میتونه یه تجربه خوب برای کارهای بعدی این کارگردان باشه.