آفتابکاران و سایر کشاورزان سرزمین شرق میانه (۱۳۹۷)

آفتابکاران و سایر کشاورزان سرزمین شرق میانه (۱۳۹۷) (۱)

“توجه فرمایید،‌ با خواندن این مطلب، ممکن است قصه‌ی تئاتر لو برود.”

تئاتر آفتابکاران، داستان ماست، داستان تک‌تک ما؛

ما که به‌دنبال حق هستیم و معتقد به حق‌خواهی؛ داستان اکثریت ما که فکر می‌کنیم حق داریم از همه طلب‌کار باشیم و آن‌چه حق خود می‌پنداریم را به هر قیمتی از جامعه و افراد، حتی با کشتن احساس‌شان، بستانیم و اقلیتی که معتقدیم گاهی “حق” و اجرای عدالت بر خواست و ترس ما مقدم است، درست مانند فریدون دیوانی با بازی خیره‌کننده‌ی امیرعباس توفیقی که در عرض هفتاد دقیقه ما را به درون زندگی پرتلاطم و ذهن مشوش فریدون می‌برد و اجازه می‌دهد بخشی از روح ترک خورده؛ ولی هم‌چنان درستکارش را ببینیم و یادی کنیم از واقعه‌ی سیاهکل؛ از علی‌اکبرهایی یاد کنیم که در تاریخ این مملکت همواره بر سر آرمان، چه درست و چه غلط، از جان گذشتند و نازگل‌هایی که داغ‌دار عشق و آزادی‌خواهی شدند و در دل آواز “سر اومد زمستون” سر دهیم، با این‌که همگی خوب می‌دانیم راه درازی‌ست تا فصل سرما، بر ما تمام شود و کم‌کم گرما از دوردست‌ها، عشوه‌گرانه، بخرامد و جلوه‌گر گردد؛ گویی گرما هم چون گندم، در تونل‌های تاریک گم شده.

آفتابکاران، تئاتری‌ست چند لایه که برای نشان دادن دردها، غم‌ها و سودجویی‌های آدمیان، پا را فراتر از مرزهای وطن گذاشته و با طراحی صحنه‌ی خلاقانه و مینیمال و ریتمی آرام که اندک‌اندک چون خاطرات، در سر فریدون جان می‌گیرند، در تماشاگر نفوذ کرده و خاطره‌ی یک تئاتر خوب و عمیق را در ذهن او به یادگار می‌گذارد.

تبریک به تمامی عوامل عزیز آفتابکاران و صبا میرزانژاد، بازیگر نوجوان، که با بازی و بیان درست و تسلطش به صحنه نشان داد، آینده‌ای روشن در هنر ششم انتظارش را می‌کشد.

پی‌نوشت:

۱) برای دریافت اطلاعات بیشتر در مورد تئاتر «آفتابکاران» اینجا کلیک کنید.

ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ . ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ ِ