قصه‌های مشدی گلین خانم

کتاب قصه‌های مشدی گلین خانم از آن کتاب داستان‌های دوست داشتنی‌ست که نمی‌توانید زمینش بگذارید و با اتمام یک قصه دوست دارید بلافاصله شروع به خواندن قصه‌ی بعدی کنید.

کتاب مشتمل بر ۱۱۰ قصه فولکلور ایرانی‌ست که مشدی گلین خانم  آن‌ها را برای لارنس پل الول ساتن، شرق‌شناس و ایران‌شناس مشهور هنگامی‌كه در زمان جنگ جهانی دوم در ایران مامور بود تعریف کرده است.

در بحبوحه جنگ جهانی دوم و در دوران اشغال ایران توسط متفقین، لارنس پل الول ساتن جوان در سال ۱۹۴۳ میلادی مأموریت می‌یابد تا صدای دولت متبوع خود را به نام “صدای انگلیس” در بخشی از رادیو تهران دایر کند. او که قبلا هم به ایران آمده بود، با علی جواهر کلام ، روزنامه نگار و دیپلمات ایرانی آشنا بود و اغلب در تعطیلات پایان هفته به خانه آقای جواهر کلام رفت و آمد داشت.

دوستی آن‌ها با هم موجب آشنایی‌ ساتن جوان با مشهدی گلین خانم شد. وقتی این مشدی گلین خانم دید این مرد جوان انگلیسی کم حرف است، برایش داستان “هرکسی حرف بزنه باید به گوساله آب بده” را تعریف کرد و به موجب همین قصه بود که ساتن استعداد نهان مشدی گلین خانم در به خاطر داشتن قصه‌های عامیانه ایرانی و تعریف کردن‌ شیرین و با آب و تاب‌شان را کشف کرد . ساتن رفته رفته مجذوب قصه‌ها و قصه‌گویی او شد و شروع به ثبت متن قصه‌ها کرد، دقیقا همان‌طور که مشدی خانم تعریف می‌کرد.

زمانی‌ هم که رادیو تهران تاسیس شد، مشدی گلین خانم عزیز به همراه علی جواهر کلام ـ پسرعموی همسر دومش ـ هر هفته با درشکه به رادیو می‌رفت و قصه‌هایش از رادیو پخش می‌شد و یک سال بعد از خروج آقای ساتن از ایران، در سال ۱۳۲۷ خورشیدی، مشدی گلین خانم ِ قصه‌گو از دنیا می‌رود و به همت ساتن برای همه ما گنجینه‌ای ارزشمند را به یادگار می‌گذارد.

کتاب شامل قصه‌های زیبا و شنیدنی زیادی‌ست که احتمالا برخی از آن‌ها را از زبان پدربزرگ و مادربزگ شنیده‌اید مانند: کرّۀ دریایی، زن علی غصه‌خور، عروسک بلور، حاتم طائی، غول و آدم دوسره، علی بونه‌گیر، سه آدم بخیل، فاسق چادر به سر، داد و بیداد، ننه مومی، حکیم‌باشی قیافه‌شناس، درس اکونومی، قصۀ باورنکردنی، دوستی مرد رنگرز و مرد سلمانی، برادر عوض ندارد، صاحب منصب و زن آژان، شوهر باغیرت و… . داستان‌هایی که تا حدود زیادی فرهنگ‌مان را نشان می‌دهد و بسیار سرگرم کننده هستند.