خوب، بد، جلف ۲: ارتش سری (۱۳۹۸)

خوب، بد، جلف ۲: ارتش سری (۱۳۹۸) (۱)

نویسنده و کارگردان: پیمان قاسم‌خانی
تهیه‌کننده: محسن چگینی
ژانر: کمدی-اکشن
محصول: ایران
مدت: ۱۳۰ دقیقه

“توجه فرمایید،‌ با خواندن این مطلب، ممکن است داستان فیلم لو برود.”

برخلافِ فیلم خوب، بد، جلف (۲) که کمدی سرحال و به نسبت جذابی از آب درآمده بود، ارتش سری که دومین فیلم از این مجموعه‌ست، چنگی به دل نمی‌زند، کسالت‌بار پیش می‌رود و خبری از شوخی‌های خنده‌دار و طنازی دو کاراکتر اصلی فیلم، پژمان جمشیدی و سام درخشانی در آن نیست و با این‌که قاسم‌خانی سعی داشته موفقیتِ فیلم اول را تکرار کند، ولو به‌زور؛ اما در عمل عاجز مانده چرا که ارتش سری، به‌طور مشخص فیلمی‌ست سفارشی که به طرز مضحکی ضد آن ارزشی که قصدِ القای‌اش را داشته درآمده.

«ایرانیانِ خارج از وطن، خائن و وطن‌فروش هستند!»
این تفکرِ نخ‌نما و پارانوئید و کلیشه‌ای که مورد طبع صدا و سیما و سازمان‌هایی چنین است، در فیلم جاری‌ست و داستان حولِ خیانت به ایران و ایرانی شکل گرفته و قرار است بر همین مسیرْ پیش‌رفته، روایت شود؛ اما خُب، فیلم به همان سرعتی که از مسیرِ قسمت اول (خوب، بد، جلف) تغییر جهت داده و به بی‌راهه‌ی سفارش‌سازی افتاده، بی‌درنگ به ضدیت با خود برمی‌خیزد چرا که به راحتی آبِ خوردن جاسوسان آمریکایی اعم از وطنی و غیروطنی، طالبان و تروریست‌های چچنی – طبق گفته‌ی دولت فخیمه‌ی روسیه! – که دست برقضا مسلمان هم هستند و برای آزادی کشورشان با دولت مرکزی روسیه می‌جنگند بی‌هیچ مشکلی در ایران حضور دارند و باز جای شکرش باقی‌ست که قاسم‌خانی پای مسلمانان اویغور که دولت مرکزی چین با آنان مسئله دارد را به ایران باز نکرده! وگرنه باید برای نیروهای امنیتی وطن هورا می‌کشیدیم و خلاصه نتیجه آن‌که وقتی اثری سفارشی تهیه می‌شود، بد نیست به تمام جنبه‌های آن توجه شود نه فقط شالکه‌ی اصلی که در ارتش سری، کوبیدنِ ایرانیانِ خارج‌نشین بوده و آن‌قدر روی این مطلب تمرکز شده که فیلم، عاجز از خلقِ لحظات شاد و مفرح مانده و روایتش مغشوش و عاری از هر اثرگذاری شده تا حتا در معرفی کاراکترهای جدید نیز ناتوان عمل کند؛ کاراکترهایی که یک‌مرتبه و بی‌پشتوانه وارد قاب می‌شوند، کنشی انجام داده و خارج می‌شوند تا بر پریشان‌حالی این فیلمِ تخت که حوادثِ پراکنده‌اش، ارجح به روابطِ درونی آن شده بیفزاید و این چنین است که این ارتش سری شکست می‌خورد و تنها در حد یک اثر سفارشی نامطلوب، باقی می‌ماند. حال می‌خواهد لباسِ سرگرد کسلر بر تن حامد کمیلی به‌خوبی بنشیند و از موسیقی سریالِ محبوب ارتش سری-(۱۹۷۹-۱۹۷۷) هم در فیلم استفاده و یا پای ترامپ هم به داستان باز شود و چه نه؛ مهم نیست، زیرا این‌ها موجب خنده و شادی تماشاگر نخواهند بود، به‌خصوص زمانی‌که رئیس جمهور آمریکا سر و کله‌اش پیدا می‌شود که اگر خنده‌ای هم بر لبِ بیننده بوده با دیدن او می‌خشکد و در آنی قیمت دلار در ذهن مخاطب پررنگ می‌شود و یادش می‌آید اقتصادمان درگیر چه فلاکتی شده! حالا ما بنشینیم و توییت‌های ترامپ را ریش‌خند کنیم، چه حاصل زمانی‌که او با همین توئیت‌ها دمار از روزگارمان درآورده؟!

آری، ارتش سری بیش از آن‌که بخنداند می‌گریاند و مردم را یاد مشکلات ریز و درشت‌شان می‌اندازد که تازه‌گی حساب‌شان از دستِ همه‌ی ما ایرانیان، چه در وطن و چه در خارج، در رفته است.

پی‌نوشت:

۱) برای دریافت اطلاعات در مورد فیلم «خوب، بد، جلف ۲: ارتش سری» ‌اینجا کلیک کنید.

۲) برای مطالعه‌ی نقد و بررسی فیلم «خوب، بد، جلف-۱۳۹۴» در همین سایت اینجا کلیک کنید.